Projeyi başlatan ekipte Anıl Çalım, Kardelen Ezgi Yıldız, Ece Z. Taşkın, Ilgım Öztekin ve İlker Çalışkan yer alıyor. Proje kapsamında gençlerle bir araya gelen ekip, “Of Ah Oh” adlı yeni bir oyunla sanatseverlerle 7 Şubat’ta saat 20.30’da Kadir Has Üniversitesi Blackbox Sahnesi’nde buluşacaklar.
– Projenin fikri nasıl oluştu?
Aslında bu fikir çocuk ve gençlik tiyatrosu alanında uzmanlar yetiştirmek üzere İsveç ve Türkiye ortaklığında hayata geçirilen ACT projesi ile ortaya çıktı. İstanbul ekibi sanatçıları olarak projeye seçildik. İki yıl boyunca hem çevrimiçi bir şekilde hem de üç farklı şehirde fiziksel olarak gerçekleştirilen atölye çalışmalarında Eric Uddenberg, Gustave Deinhoff, Ann-Sofie Bárány, Pelle Hanæus’, Julian Vigil, Özlem Hemiş, Özlem Özhabeş, Zeynep Günsür, Barış Arman, Barış Işık, Savaş Işık, Pedagog Ceyda Dedeoğlu, Hakan Silahsızoğlu gibi eğitmenlerle birlikte çalıştık. Bu çalışmalarda çocuk ve gençlik perspektifine dair sanat üretiminde kullanabileceğimiz; çocuk ve genç hakları, hareket ve beden araştırması, metin yazım ve dramaturji çalışmaları, çocuk ve gençlere yaklaşımda psikolojik ve sosyal destekleyici faktörler, “childism’’ (çocuk düşmanlığı, çocuklara ve gençlere karşı önyargı) gibi tanımlar, kavramlar ve araçlarla tanıştık. Proje, Alan Kadıköy’ün ev sahipliğinde gerçekleşen “ACT Festival’’ gençlik festivali ile sonlandı.
KORKU VE ARZU
– Ülkemizde gençler için üretimlerin az olduğunu mu düşünüyorsunuz?
Ülkemizde hem sosyal hem de sanat üretim alanında herkesin yolunun gençlikten geçmiş olmasına rağmen gençlik etrafından şekillenen üretimler oldukça az. Bu alanda üretim yaparken kendi yetişkin fikirlerimizi dikte etmek yerine kendi deneyimlerine benzer karşılaşmalar yaşayabilecekleri bir alan oluşturmayı hedefledik. Bu alanı oluştururken gençlerin görüşlerine, yorumlarına daima açık, keşfetmeye, değişmeye ve dönüşmeye alan bırakan bir üretim anlayışını benimsemeyi önemsedik. Daha sonra da gençlerin dünyasından bir hikâyeyle karşılarına çıkmak istedik. Üç lise arkadaşının kaygı, korku ve arzu üçgeninde kesişen ve sıkışan hikâyesini sahneye taşıyarak bir bağ kurmayı hedefledik.
KOLEKTİF ÜRETİMLE BAŞARI MÜMKÜN…
– Oyunun sahnelenme sürecinden bahseder misiniz?
Aldığımız eğitimler ve heybemizde topladığımız donanımlarla birlikte ekip olarak araştırmaya başladık. Gençlerle konuştuk, onlarla buluştuk, atölyeler düzenledik ve epey malzeme topladık. Projenin her detayından kendimiz sorumlu olduğumuz için görev dağılımı yaptık, ancak her aşamasını birlikte devised yöntemi dediğimiz kolektif bir üretimle tamamladık. Bu kolektif üretim içerisinde ben de yönetmenlik görevini üstlendim. Bizim referans grup dediğimiz, gençleri “uzmanlarımız” olarak benimseyerek onların görüşlerini aldığımız buluşmalar gerçekleştirdik. Sonrasında da kendi sanatsal ve estetik perspektifimizle aldığımız geri dönüşleri yorumladık. Ben de fiziksel tiyatro prensibinden gelen biri olarak daha dinamik, daha oyunsu bir oyun ortaya koyma motivasyonuyla doğaçlamalar yaptık, bunun sonunda oyunumuzu şekillendirip yeniden yazdık. Gençlik oyunumuz “Of Ah Oh” da İpek, Fırat ve Aylin bir konsere gitmeye hazırlanırken birbirlerini daha yakından tanımaya başlarlar… Bu yolculukta iç seslerinin de dışarıya taşmasına tanık oluruz.
“Birbirlerini duyabilecekler mi, kendilerini anlayabilecekler mi, konsere gidebilecekler mi sorularıyla seyircileri baş başa bırakıyoruz. Oyunumuz gençlere ve yolu gençlikten geçen herkese uygundur.
